انواع
پارگی ها انواع مختلفی دارند:
- پارگی جزئی: این نوع پارگی به بافت نرم آسیب می رساند، اما به طور کامل آن را جدا نمی کند
- پارگی کلی: این نوع پارگی تاندون شانه، پارگی کامل نیز نامیده می شود و در آن بافت نرم به دو قسمت تقسیم می شود. در بسیاری از موارد، تانون ها در جایی که به سراستخوان بازو متصل هستند دچار پارگی می شود. در این نوع پارگی، یک سوراخ در تاندون ایجاد می شود.
علل و علت
پارگی تاندون شانه ناشی از دو علت اصلی است: آسیب دیدگی و تخریب
در صورتی که روی بازوی خود که بیش از حد کشیده شده است زمین بخورید یا با یک حرکت سریع جسم بسیار سنگینی را بلند کنید، احتمال پارگی و التهاب تاندون شانه وجود دارد. این نوع پارگی با آسیب دیدگی های دیگر شانه مثل شکستگی استخوان ترقوه یا در رفتگی شانه ممکن است بوجود بیاید. اغلب پارگی ها نتیجه فرسایش تاندون است که به کندی در طول زمان ایجاد می شود. این تخریب به صورت طبیعی با افزایش سن بوجود می آید. پارگی تاندون شانه معمولا در دستی که به آن مسلط تر هستید، بیشتر شایع هستند. در صورتی که در یک شانه خود دچار پارگی تخریبی شوید، احتمال اینکه شانه دیگر نیز دچار این پارگی شود زیاد است، حتی اگر در شانه مخالف خود هیچ گونه دردی را احساس نکنید. عوامل متعددی در پارگی های و التهاب تاندون شانه نقش دارند از جمله:
- فشار مکرر: انجام پی در پی حرکات مشابه در شانه باعث وارد شدن فشار بر عضلات و تاندون های روتاتور کاف می شود. بیس بال، تنیس، قایقرانی و وزنه برای نمونه های از ورزش هایی هستند که شما را دچار پارگی و التهاب تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد می کنند. بسیاری از مشاغل و کارهای روزمره نیز باعث پارگی تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد می شوند.
- کمبود ذخیره خون: با افزایش سن، ذخیره خون در تاندون های روتاتور کاف کاهش پیدا می کند. بدون ذخیره خون مناسب، توانایی طبیعی بدن در ترمیم آسیب دیدگی و کشیدگی تاندون شانه دچار مشکل می شود. این مساله در نهایت منجر به پارگی تاندون می گردد.
- اسپرز استخوان: با افزایش سن، اسپرز استخوان ( رشد بیش از حد استخوان) اغلب در زیر استخوان کتف بوجود می آید. وقتی بازوهای خود را بالا می آوریم، اسرپز به تاندون شانه کشیده می شود. به این وضعیت سندروم گیرافتادگی شانه گفته می شود و با گذشت زمان باعث تضعیف تاندون و افزایش احتمال پارگی تاندون می شود.
عوامل خطر
از آنجایی که اغلب موارد پارگی و التهاب شانه ناشی از فرسایش طبیعی است که با افزیش سن بوجود می آید، افراد بالای ۴۰ سال بیشتر در معرض پارگی تاندون شانه هستند. افرادی که زیاد جسم سنگین جابجا می کنند یا کارهایی انجام می دهند که مستلزم بالا نگه داشتن سر است نیز در معرض پارگی و التهاب تاندون شانه هستند. ورزشکاران، مخصوصا تنیس بازها و بیس بال بازها مخصوصا نسبت به پارگی و کشیدگی تاندون شانه ناشی از استفاده بیش از حد آسیب پذیر هستند. نقاشان، نجارها و افراد دیگری که در حین کار باید سرخود را بالا بگیرد نیز در معرض خطر پارگی روتاتور کاف قرار دارند. اگر چه پارگی های ناشی از استفاده بیش از حد در فعالیت های ورزشی و مشاغلی که درآنها باید سر را اغلب بالا گرفت در بین افراد جوان تر اتفاق می افتد، بیشتر پارگی های روتاتور در بین جوانان به علت آسیب دیدگی ناشی از صدمه مثل زمین خوردن است.
علائم و نشانه ها
رایج ترین علائم پارگی و التهاب تاندون شانه از قرار زیر هستند:
- احساس درد در هنگام استراحت و شب، مخصوصا اگر بر روی شانه آسیب دیده دراز کشیده باشید
- احساس درد و گرفتگی عضلات شانه در هنگام بلند کردن یا پایین آوردن بازو یا با انجام حرکات خاص
- احساس ضعف در هنگام بالا بردن یا چرخاندن بازو
- احساس ترک برداشته شدن چیزی در هنگام حرکت دادن بازو در جهات مشخص
پارگی هایی مثل پارگی تاندون شانه ناشی از زمین خوردگی که به صورت ناگهانی اتفاق می افتد معمولا باعث درد شدید می شود.در این وضعیت، در قسمت بالای بازو و کتف خود ضعف آنی و پارگی را تجربه می کنید. پارگی هایی که به آهستگی و به دلیل استفاده بیش از حد بوجود می آیند باعث بوجود امدن احساس درد و ضعف در بازو می شوند. ممکن است وقتی بازوی خود را بلند می کند یا وقتی بازوی خود را پایین می آورید، درد احساس کنید. در ابتدا، درد ممکن است خفیف باشد و تنها زمانی که بازوی خود را روی سرخود قرار دهید مثلا وقتی می خواهید به چیزی را از داخل کابینت بردارید، آن را احساس کنید. داروهای غیرتجویزی بازاری مثل آسپرین یا ایبوپروفن باعث تسکین درد اولیه می شوند.
با گذشت زمان، درد در حین استراحت مشخص تر می شود و دیگر با مصرف داروهای مسکن از بین نمی رود. ممکن است شب ها وقتی بر روی شانه آسیب دیده خود دراز می کشید احساس درد کنید. درد و ضعف ناشی از پارگی تاندون شانه باعث می شود که فعالیت های روزمره ای مثل شانه زدن موها و یا دسترسی به قسمت کمر دشوارتر انجام شود.
تشخیص
پزشک پس از صحبت با شما در مورد علائم پارگی و کشیدگی تاندون شانه و سابقه پزشکی، شانه شما را معاینه می کند. پزشک بررسی می کند که آیا قسمتی از شانه شما ملتهب یا دچار بد شکلی شده است یا نه. پزشک برای تعیین دامنه حرکتی شما، از شما می خواهد که بازوی خود را در جهات مختلف حرکت دهید. پزشک استحکام بازو و کتف شما را آزمایش می کند. پزشک مشکلات دیگر مفصل شانه شما را بررسی می کند.او همچنین گردن شما را معاینه می کند تا مطمئن شود که درد شما ناشی از عصب باریکش بیماری های دیگر مثل آرتروز نیست. آزمایشات دیگری که به پزشک در مورد تایید تشخیص پارگی و یا التهاب تاندون شانه کمک می کنند شامل تصویر برداری با اشعه ایکس، ام آر ای و یا فراصوت می شود.
درمان
در صورتی که دچار پارگی تاندون شانه شده باشید و با وجود تشدید درد همچنان از ان استفاده می کنید، باعث آسیب دیدگی بیشتر این ناحیه می شود. پارگی روتاتور کاف با گذشت زمان بیشتر می شود. هدف از هر روش درمانی برای پارگی، کشیدگی و التهاب تاندون شانه کاهش درد و بازیابی فعالیت ناحیه مورد نظر است. روش های درمانی مختلفی برای پارگی، التهاب و کشیدگی تاندون شانه وجود دارد و بهترین روش برای هر فرد متغیر است. پزشک برای برنامه ریزی در مورد نحوه درمان شما، سن، سطح فعالیت، وضعیت سلامت و نوع پارگی تاندون شانه را در نظر می گیرد.
درمان بدون جراحی
روش های درمانی بدون جراحی برای تسکین درد و بهبود عملکرد شانه در بسیاری از بیماران جواب می دهد. با این حال، استحکام شانه معمولا بدون جراحی بهبود پیدا نمی کند. روش های درمان التهاب، کشیدگی و پارگی تاندون شانه بدون جراحی از قرار زیر هستند:
- استراحت و سرما درمانی: پزشک به شما توصیه می کند که استراحت کنید و فعالیت هایی که برای انجام آن مجبور به بالا بردن سر هستید را به حداقل برسانید. پزشک همچنین یک محافظ شانه برای کمک به محافظت و ثابت نگه داشتن شانه برای شما تجویز می کند. هر سه تا چهار ساعت به مدت ۱۵ دقیقه بر روی ناحیه مورد نظر کمپرس یخ قرار دهید تا درد و التهاب تاندون شانه کاهش پیدا کند.
- دارو:داروها اختلالات روتاتورکاف را درمان نمی کنند. آنها درتسکین درد و تورم موثر هستند. تسکین درد و ورم به شما این امکان را می دهد تا حرکات ورزشی کششی را شروع کنید و به تدریج شانه خود را تقویت و مستحکم کنید که باعث کاهش احتمال سفتی یا شانه منجمد می شود.داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی شایع ترین داروهایی هستند که برای مدیریت پارگی و کشیدگی تاندون شانه مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی به صورت تجویزی و غیرتجویزی در دسترس قرار دارند. این داروها هم به صورت قرص و هم به صورت پماد به بازار عرضه شده است. در صورتی که به هر دلیل نمی خواهید این داروها را مصرف می کنید، می توانید به جای آنها از استامینوفن استفاده کنید.
- تمرینات و نرمش های ورزشی و فیزیوتراپی: حرکات ورزشی مخصوص باعث بازیابی حرکات و استحکام شانه می شود. برنامه ورزشی شما باید به منظور بهبود انعطاف پذیری و دامنه حرکات شامل حرکات ورزشی باشد. استحکام عضلاتی که از شانه شما محافظت می کنند به تسکین درد و جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر و پارگی تاندون شانه (در موارد ابتلا به التهاب تاندون شانه) کمک می کند.
- تزریق استروئید: در صورتی که استراحت، دارو و فیزیوتراپی درد ناشی از التهاب، پارگی و کشیدگی تاندن شانه شما را تسکین ندادند، تزریق ترکیبی از بیهوشی موضعی و یک کورتیزون توصیه می شود. کورتیزون یک داروی ضد التهابی بسیار موثر است. در صورتی که تزریق اول چندان جواب نداد، دومین تزریق صورت می گیرد تا اطمینان حاصل شود که تزریق اول در محل مناسب انجام گرفته است. اما به ندرت به بیش از چند تزریق برای تسکین درد ناشی از کشیدگی و التهاب تاندون شانه نیاز است.
جراحی
در صورتی که درد شما با روش های غیرجراحی بهبود پیدا نکرد، پزشک جراحی را توصیه می کند. درد مداوم علت اصلی جراحی پارگی تاندون شانه است. در صورتی که بسیار فعال هستید و از بازوهای خود برای انجام کارها یا ورزش هایی که برای انجام آنها باید سررا بالا گرفت، استفاده می کنید، در این صورت نیز جراحی را توصیه می کنید. جراحی ترمیم پارگی تاندون شانه اغلب شامل دوباره متصل کردن تاندون به سر استخوان بازو است. روش های جراحی کمی برای ترمیم پارگی عضلات شانه وجود دارد. جراح ارتوپد در مورد بهترین روش جراحی با توجه به مشکلی که دارید با شما مشورت می کند.
التهاب و کشیدگی تاندون شانه همیشه با درد همراه می شود اما در موارد این التهاب و پارگی تاندون شانه همراه با ورم، درد در بازو و کتف ،خشکی و گرفتی عضلات شانه نیز می باشد. اکثر بیماران با روش های بدون جراحی درمان التهاب تاندون شانه بهبود می یابند و فقط تعداد کمی از بیماران نیاز به عمل جراحی برای بهبود و ترمیم پارگی تاندون شانه نیاز پیدا می کنند.
