عضلات از آسیب پذیر ترین نواحی بدن و تریگر پوینت ها از جدیترین ضایعات آنها می باشند. بکارگیری تکنیک درای نیدلینگ میتواند راهگشای خدمات بزرگی به بیماران باشد. متن حاضر آموزش درای نیدلیگ نیست اما مروری است بر پاره ای از نکات کلیدی در پیاده سازی این تکنیک.

-          در قدم اول شما برای محدود کردن درد میوفاسیال ناشی از تریگرپوینت نیازمند یک کتابچه راهنما میباشید که الگوی انتشار درد ناشی از هر تریگرپوینت را نمایش دهد. کاملترین راهنما در این باره شاید کتاب Myofacial Pain and Dysfunction: The Trigger Point Manual Vol I & II  نوشته: Travell and Simons  باشد. اما با توجه به حجم 1500 صفحه ای آن شاید The Trigger Point Therapy Workbook نوشته  Cliar Davis کاربردی تر باشد، اما کتاب اخیر تنها حاوی عضلات و تریگرپوینت ها بوده و اطلاعاتی از نیدلینگ ندارد.

-          در قدم دوم باید مولد درد را پیدا کنید. در هر دو کتاب دیاگرام هایی وجود دارد که نواحی درد و لیست عضلات مربوطه از کمترین تا بیشترین احتمال ارتباط را مشخص میکند. این موضوع خیلی مهم است که تمام عضلات لیست شده را کنترل کرد چرا که درد ممکن است از بیش از یک عضله سرمنشاء گرفته باشد.

-          تریگر پوینت ها را پیدا کنید: تریگرپوینت ها در الگوهای قابل پپیش بینی اتفاق می افتند زیرا آنها در جایی بروز میکنند که اعصاب به عضلات وارد میشوند. ابتدا بکمک راهنما مناطق مورد نظر را یافته و با لمس بدنبال نواحی قابل تشخیص (همانند نخود خام) باشید. اینها مکانهایی است که باید نیدل را وارد نمایید.

-          نیدل را وارد نمایید: زاویه ورود نیدل مهم است، سعی کنید از زاویه ای وارد نمایید که بیشترین احساس را در بیمار ایجاد نماید. این خیلی مهم است که نیدل به تریگر پوینت اصابت کند نه به باند سفت اطراف آن.

-          دوباره نیدل را وارد نمایید: بدون اینکه نیدل را از پوست خارج کنید آنرا چندین بار در مرکز تریگرپوینت وارد نمایید تا حرکت یا کشش ناگهانی (Twitch) در عضله ایجاد شود. این حالت قابل دیدن نبوده اما توسط نیدل احساس میشود و توسط بیمار بصورت گرفتگی عضلانی یا اسپاسم غیر ارادی درک میشود.

-          رنج حرکتی عضله درمان شده بیمار را بازگردانید. این یک مرحله مهم در غیرفعال سازی تریگرپوینت است. دیگر راهکارها نظیر گرم کردن عضله برای کاهش کوفتگی بعد از درمان ممکن است بکار رود. کوفتگی خفیف ممکن است بین یک تا سه روز ادامه داشته باشد. بیمار باید هر یک تا دو ساعت یک کشش ملایم بر روی عضله داشته و 3 تا 6 بار در روز اقدام به ماساژ روی نقاط تریگرپوینت نماید.

-          فاکتورهای تداوم درمان: فاکتورهایی نظیر ارگونومی، حالت، حرکات تکرارشونده، بی خوابی، تغذیه و بیمارهای مبتلا به میتوانند در موفقیت یا شکست این پروتکل درمانی نقش ایفاء نمایند. برای دستیابی به یک مسیر کامل درمانی به کتابهای ذکر شده در فوق رجوع شود.

-          این موارد برگرفته از کتاب Travell و Simons  میباشند:

·         ضرورت یافتن تریگرپوینت اولیه که برمبنای لمس ندولهای عضله ای که علائم تجربه شده توسط بیمار را دوباره تولید میکند.

·         ضرورت یافتن دیگر تریگرپوینت های مرتبط با ایجاد درد در بیمار.

·         فشردن تریگرپوینت در بین در انگشت قبل از نیدلیگ به منظور ممانعت از لغزش آن از برابر نیدل.

·         پاسخ Twitch باید از تمامی منطقه فعال در تریگرپوینت گرفته شود تا به یک درمان موثر منجر شود.

·         دقت شود که بدنبال یک تریگرپوینت فعال باشید نه یک تریگرپوینت پنهان یا یک منطقه ارجایی درد.

·         ضرورت داشتن دامنه حرکتی کامل در عضله بیمار پس از نیدلینگ.

·         انجام کشش غیر فعال توسط بیمار در منزل پس از درمان.

·         کنترل فاکتورهای موثر در درمان نظیر تغذیه، خواب،  حالت (posture)  و غیره.

هرچند درد میوفاسیال پیچیده است اما تسلط بر آن مهم است. برای درمانگر این یک ضرورت است که ریشه درد را پیدا کند.

برگرفته از :

Trigger Point Dry Needling Summary for Acupuncturists  by Mary Psaromatis, DC and Danielle Quast, LAc