یک روش بسیار موثر در محدود سازی دردهای عضلانی درمان نقاط ماشه ای بکمک درای نیدلیگ است. این روش بر مبنای کار دکتر جانت تراول که اول بار نقشه مکانی نقاط ماشه ای و الگوی توسعه درد آنها را ارائه داد، شکل گرفت. وی  با تزریق محلول پروکئین یا محلول سالین در نقاط ماشه ای آنها را از بین می برد. بعد ها دکتر تراول و دیگر دست اندرکاران روش مداوا با تزریق مواد دریافتند زمانی که ورود یک سوزن باعث ایجاد یک کشش ناگهانی (twitch) در عضله بشود کارکرد مورد نظر حاصل میشود. این امر منجر به ارائه فرضیه ای شد که اختلال مکانیکی در نقطه ماشه ای است که باعث کاهش علائم میشود ، نه تزریق. و اینگونه درای نیدلینگ (Dry needling) متولد شد. باریک بودن سوزن در این پروسه (استفاده از سوزن های طب سوزنی) باعث می شود که بتوان بدون نگرانی از خونریزی بدفعات سوزن را وارد و خارج نموده و تعداد و بخشهای بیشتری از نقاط ماشه ای را درمان نمود و این مزیت بزرگ روش فوق نسبت به تزریق را نشان می دهد.


در برخی از حالات ممکن است از تحریک الکتریکی عضله (EMS) مرتبط با سوزن برای رسیدن به کشش های ناگهانی بیشتر استفاده شود.

درای نیدلینگ هماهنگ با سایر روشهای فیزیوتراپی میتواند در موارد ذیل مفید واقع شود:

1-    التهاب حاد و مزمن تاندون

2-    صدمات مرتبط با حرکات ورزشی و استفاده نا متعارف از عضلات

3-    آسیب های پس از جراحی

4-    آسیب های ناشی از سوانح رانندگی و حین کار

5-    دردهای مزمن

6-    سردرد و ضربات ناحیه سر

7-    کمر درد