اول از همه مهم است که بدانیم آنچه در مغازه های فروش کفش یا داروخانه ها تحت عنوان کفش طبی عرضه می گردد برای افرادی است که مشکلی در پا و زانو و لگن خود ندارند و صرفا می خواهند از کفش استاندارد استفاده کنند ولی کسی که مشکل صافی کف پا یا زانوی پرانتزی یا ضربدری یا اصولا مشکلی در پا یا زانو دارد باید کفش تخصصی خود را با مشورت یک متخصص فیزیوتراپی و بر اساس معاینه بسازند یا بخرند.
چند نکته که هر کس برای خرید کفش باید به آن توجه کند:
1) کفش را بعد ازظهر یا شب بخرید زیرا در این زمان تورم پاها به حداکثر اندازه خود می‌رسد.
2) در بعضی افراد ممکن است اندازه دو پا با هم هر چند کم متفاوت باشد کفشی را انتخاب کنید که برای پای بزرگتر مناسب باشد.
3) در مغازه و قبل از خرید کفش چند قدم با آن راه بروید و آنرا در هر دوحالت نشسته و ایستاده امتحان کنید.
4) بهترین کفش ها از نظر تهویه کفشهای چرمی هستند و در واقع به نوعی چرم بافتی نرم و قابل انعطاف است که بهترین وضعیت را برای بدن ایجاد می کند.
5) قسمت بیرون کف کفش باید سفت باشد و قسمت داخل آن که با پپا تماس دارد باید نرم باشد.
6) پاشنه کفش باید نرم و قابل انعطاف باشد. بعضی از کفشهای جدید دارای مواردی مانند بالشتک هوا یا کپسول هوا می‌باشند که پاشنه را نرمتر می‌کند.
7) کفشهای پاشنه بلند مناسب نیستند چون هم موجب فشار به انگشتان جلوی پا می شوند و هم خطر زمین خوردن را به دلیل کاهش سطح ثبات بالا می آورند و هم با تغییر مرکز ثقل موجب فشار به کمر و عقب زدن باسن و لذا کمردرد می شوند.
8) کفش نباید سنگین باشد. اگر کفشهای معمولی مناسب نیستند کفشهای ورزشی گزینه مناسبی می باشند.
9) کفش های بنددار بهتر از کفشهای بدون بند هستند چون می‌توان فشار وارد شده از کفش روی پا را بسته به پای فرد تنظیم کرد.
10) بهتر است زبانة کفش دوخته نشده و ازاد باشد زیرا هم پوشیدن کفش راحتر می‌شود هم تنظیم فشار کفش با آن راحتر می باشد.
11) اندازه کفش به گونه ای باشد که بین بلندترین انگشت (معمولا شست )و نوک کفش حدود یک سانتیمتر فاصله داشته باشد و هنگام راه رفتن پاشنه حدود 5 میلیمتر در عقب کفش بتواند حرکت کند.
